Bu sabah uyandığımda ağlıyordum...
Rüyamın etkisinde kalmıştım çünkü.
Çok zormuş insanın en sevdiği arkadaşını, dostunu, zezesini kaybetmesi. Çok zormuş yaşananları kabul edebilmesi. Ne olmamış gibi davranıp yoluna devam edebildim ne de nefrete kine bürünüp silebildim. Çok zormuş arafta kalması. Sevgi de böyle bir şeymiş demek ki. Ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın hiç bir zaman eskisi gibi olamayacağını bilsem de, yaşananları değiştiremesem de zamanı geri alamasam da eski günleri hatırlamak yinede güzel. Evet özlem acı veriyor biliyorum.. Her insan istemeden de olsa, sonunda çok büyük bedeller de ödese hata yapar bunu da biliyorum. Bir daha hiç göremeyeceğim senide biliyorum...Ama yinede ben eski günleri, çok eski günlerdeki zezemi özlüyorum...
Sign up here with your email