Son iki gün...
Yeni hayatımın, yıllarca beklediğim 30 yaşıma gireceğim yeni bir yılın gidişatının belli olmasına sadece 2 gün kaldı. Kalbim bir serçeninki ile eşdeğer şekilde çarpıyor beklerken... Karşımda kocaman bir deniz varken dahi bu kalp çarpıntısı yüzünden o mavilikte kaybolamıyorum:(
Hayat çok garip değil mi?
Hep bir adım sonrasını merak ederek yaşıyor ve anı kaçırıyoruz. Şimdi beylik laflar edip anı yakalayalım demek isterdim. Yok ama öyle olmuyor o işler!
Hayatımızın yönünü değiştirecek kararları, haberleri beklerken "o an"a odaklanamıyoruz.
En azından ben öyleyim. Tıpkı istediği oyuncağı almak için aylarca para biriktiren ve bir an önce almak için çırpınan huysuz bir çocuk gibi oluyorum böyle durumlarda.
Keşke böyle zamanlarda bir şeylerin yola girmesini beklerken kendimizi dondurabilsek ya da Alamut Kalesinde cennette olduğunu sanan fedailer kadar güzel olsa kafamız:)
Kalbim daha fazla dayanmıyor çünkü...Artık olmalı iyi şeyler...
Sign up here with your email